Meer dan een jaar geleden haalde ik bij Kunsthal KAdE de opbrengst van het Museum voor Afgedankte Zaken op. Ik was erdoor gefascineerd als toekomstverkenner: een schat aan informatie over wat mensen graag zouden willen achterlaten in het heden om de toekomst beter te maken.
De opbrengst was immens: zo’n 3.000 kaartjes behorend bij kleikunstwerkjes van allerlei afdankertjes in spe. Ik zou het in mijn schaarse vrijtijd gaan analyseren om te kijken of ik er wat mee kon. En dan kon ik. En toch ook weer niet. Want wat vertellen al die snippers aan informatie ons over de toekomst die we ons wensen? En hoe serieus zijn ze? En hoe moet je de afdankwens voor Poetin interpreteren ten opzichte van een pizza met ananas?
Nu, na meer dan een jaar tijd maken, tellen, categoriseren, hercategoriseren, subcategoriseren en interpreteren is er een resultaat. Geen valide en doorwrocht wetenschappelijk onderzoek. Wel een inkijkje in de tijdsgeest, in wensen, dromen en zorgen van mensen. Van museumbezoekers specifiek, van museumbezoekers van Kunsthal KAdE ten tijde van de tentoonstelling Schurend Paradijs om precies te zijn. Een momentopname, van een specifiek publiek. Met die wetenschap presenteer ik u, met heel veel dank aan Kunsthal KAdE en haar medewerkers, werantwoord of niet, een mooie oogst.
Laat het afdanken beginnen! Lees alles over mijn inzichten in de PDF hieronder.